FRYDERYK CHOPIN NA POCZTÓWKACH

Konkurs Chopinowski trwa  wzbudzając jak zwykle duże zainteresowanie i emocje, nawet wśród osób, które na co dzień niekoniecznie słuchają muzyki Chopina. 

Ja także śledzę w mediach to niezwykle doniosłe wydarzenie i oczywiście musiałam sięgnąć po pocztówki związane z naszym wybitnym kompozytorem. Jak zwykle do obrazów dołączam kilka ciekawych informacji. Zatem zapraszam do oglądania i czytania :)

W. Stattler Portret Fryderyka Chopina, Muzeum Czartoryskich w Krakowie, fot. J. Kozina
Pocztówka Wydawnictwa Kluszczyński, z serii Kronika Polski

Nazwano go poetą fortepianu, 

uznano za jednego z najwybitniejszych kompozytorów, 

już w dzieciństwie został okrzyknięty geniuszem.

Wiadomo, że Chopin urodził się w Żelazowej Woli. Natomiast data urodzin Fryderyka nie jest już tak oczywista. W metryce chrztu sporządzonej w kościele parafialnym w Brochowie widnieje data urodzenia 22 lutego 1810 roku, natomiast sam kompozytor  obchodził swoje urodziny 1 marca. 

Chopin był utalentowany nie tylko muzycznie. Przejawiał także zdolności aktorskie, wykazując przy tym doskonały talent komiczny. Potrafił świetnie parodiować i naśladować innych, na przykład zmieniając głos udawał rozmowę kilku osób. Zdolności te wykorzystywał w szkole naśladując nauczycieli, a także później w czasie spotkań towarzyskich na paryskich salonach.

Kolejną dziedziną, do której Chopin miał zacięcie było rysowanie. Wśród znajomych zasłynął jako dobry karykaturzysta. Podobno na lekcjach tworzył zabawne portrety polskich władców, rysował też  znajomych oraz udane pejzaże.

Talent literacki Fryderyka objawił się między innymi w listach, które pisał do rodziny i przyjaciół. Ze swadą i humorem, a czasem z nutką ironii opisywał w nich różne wydarzenia ze swojego życia. W dzieciństwie napisał też  sztukę, którą wraz z siostrą Emilką "wystawili" dla domowników. 

Bazylika Świętego Krzyża w Warszawie
Epitafium F. Chopina z wmurowanym sercem kompozytora, odsłonięte w 1880 r. - projekt L. Marconiego i A. Pruszyńskiego. Nawa północna.
Pocztówka wydawnictwa ITKM

Co do daty śmierci artysty - tu nie ma żadnych wątpliwości. Zmarł w Paryżu, w nocy 17 października 1849 r. Już od dzieciństwa był wątły i chorowity, a pierwsze symptomy gruźlicy pojawiły się u niego w wieku dwudziestu kilku lat. W miarę upływu czasu choroba postępowała, ale Fryderyk nie dbał o swoje zdrowie. Prowadził tryb życia, który nie sprzyjał dobremu samopoczuciu. Wieczorami udzielał się na salonach, do późnej nocy uczestniczył w spotkaniach towarzyskich, od rana zaś dawał lekcje gry na fortepianie, toteż ciągle był przemęczony i niewyspany.

Pod koniec roku 1848 podczas pobytu w Anglii nastąpił u niego kolejny już kryzys zdrowotny. Gdy wrócił do Paryża lekarz stwierdził ostatnie stadium gruźlicy. W sierpniu 1849 r. do Fryderyka przyjechała jego siostra Ludwika, która przebywała z nim aż do śmierci. To ona wykonała ostatnią wolę brata, przewożąc jego serce do Polski. Zostało złożone w Warszawie w Bazylice Świętego Krzyża - parafialnej świątyni Chopinów, gdzie znajduje się do dziś.

Ośrodek Chopinowski w Szafarni, fot. J. Wysocki, wyd. "KORONIS"
Tę pocztówkę  dostałam od Krystyny, która latem osobiście odwiedziła to piękne miejsce :)

Latem 1824 roku Fryderyk został zaproszony przez rodziców swego szkolnego przyjaciela do ich majątku - Szafarni. Jak się potem okazało miejsce to wywarło znaczący wpływ na twórczość kompozytora. Również kolejne wakacje, w 1825 roku spędził w Szafarni. Jak podkreślają biografowie artysty, to tu między innymi zetknął się z polskim folklorem, który był źródłem inspiracji wielu  późniejszych kompozycji Chopina. Młody Fryderyk chodził na wesela i zabawy taneczne, gdzie słuchał muzyki wiejskich grajków, zapisywał słowa przyśpiewek i pieśni ludowych.

Z Szafarni pisał do rodziców listy, w których barwnie relacjonował swój wakacyjny pobyt, często w formie wakacyjnej gazetki "Kurier Szafarski" redagowanej na wzór "Kuriera Warszawskiego". Jako redaktor Pichon w zabawny sposób opisywał w niej codzienne wydarzenia z życia majątku i wsi.

Obecnie w Szafarni znajduje się Ośrodek Chopinowski. Odbywa się tu wiele wydarzeń kulturalnych i artystycznych, których celem jest popularyzowanie wiedzy o życiu i twórczości Fryderyka Chopina. Ośrodek mieści się w dziewiętnastowiecznym pałacu otoczonym zabytkowym parkiem, w którym znajduje się staw w kształcie fortepianu.

Chyba najbardziej znany wszystkim Polakom pomnik Fryderyka Chopina.
Projekt: W. Szymanowski
fot. P. Krassowski, Biuro Wydawnicze "Ruch"

"Rodem Warszawianin, sercem Polak,
a talentem - świata Obywatel..." 

Twórczość Chopina wciąż fascynuje kolejne pokolenia melomanów na całym świecie. W Polsce jest przynajmniej kilkanaście pomników, którymi uczczono jego postać.  Także za granicą możemy oglądać monumenty i rzeźby upamiętniające wielkiego kompozytora. Na przykład w japońskim mieście Hamamatsu znajduje się pomnik, który jest kopią (1:1)  warszawskiego pomnika z Łazienek. Inne pomniki Chopina znajdują się między innymi w Singapurze, Szanghaju, a nawet aż w Rio de Janeiro.

Od śmierci artysty napisano wiele książek  biograficznych  (pierwszą z nich napisał Franciszek Liszt już w 1852 r.), nakręcono także o nim filmy dokumentalne i fabularne. Jego wybitny talent, burzliwe koleje losu i bogata osobowość nadal budzą zachwyt i zainteresowanie twórców. Właśnie na ekrany kin wszedł nowy film pt. "Chopin, Chopin!" w reżyserii M. Kwiecińskiego.

V Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. F. Chopina
22 II - 21 III 1955 r.
projekt plakatu - T. Trepkowski, ze zbiorów Towarzystwa im. F. Chopina w Warszawie
Pocztówka wydana w latach siedemdziesiątych przez KAW

Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. Fryderyka Chopina jest jednym z najstarszych i najbardziej prestiżowych konkursów muzycznych na świecie w klasie fortepianu. Został zainicjowany w 1927 r. przez polskiego pianistę, prof. J. Żurawlewa. 

Początkowo Konkurs organizowany był na przełomie lutego i marca, a więc w około rocznicy urodzin Chopina. Od 1970 r, tj. 8.edycji, Konkurs organizowany jest w październiku. Tradycyjnie 17 października - w rocznicę śmierci Chopina w kościele św. Krzyża w Warszawie odprawiona zostaje uroczysta msza, podczas której wykonywane jest Requiem Mozarta, utwór, który zgodnie z życzeniem artysty wykonywany był podczas mszy pogrzebowej 30 października 1849 r. w paryskim kościele de la Madeleine.

Powyższa pocztówka przedstawia plakat z 5. edycji Konkursu, która odbyła się w roku 1955. Zwycięzcą został wówczas Adam Harasiewicz.

Choć w całej historii Konkursu do ścisłej czołówki finalistów dostawało się więcej Polaków, to pierwsze miejsce udało się dotychczas zdobyć czterem polskim pianistom. Oprócz wymienionego już A. Harasiewicza, byli to Halina Czerny-Stefańska (4. edycja w 1949 r, ex aequo), Krystian Zimerman (9. edycja w 1975 r), Rafał Blechacz ( 15. edycja w 2005 r.)

Jak będzie w tym roku? Z każdy dniem emocje są coraz większe. Ostatecznie spośród 11 Polaków uczestniczących w 19. edycji Konkursu do finału dostał się jeden - Piotr Alexewicz. Czy zostanie zwycięzcą? O tym przekonamy się już niebawem :)

Początek Mazurka op. 6 nr 1
Źródło: Wikipedia

Przy pisaniu posta korzystałam z Wikipedii oraz innych dostępnych w Internecie źródeł dotyczących Fryderyka Chopina i Konkursu Chopinowskiego.